„Lwów. Dzieje miasta” autorów Ryszard Jan Czarnowski i Eugeniusz Wojdecki – Recenzja

Michael Lewicki – 2021-06-06

Miasto Lwów jest miastem które przez długie okresy było polskie. W tym mieście mieszkało mnóstwo polskich pokoleń z których wielu walczyło o polską sprawę. Bardzo ważny polski i europejski król, Jan III Sobieski w 1674 pozytywnie mówił o Lwowie. To on zatrzymał muzułmanów kiedy atakowali Europe w słynnej bitwę w roku 1683 pod Wiedniem. Spory między chrześcijanami także były jak na przykład nazistowskie i komunistyczne zbrodnie wobec polaków we Lwowie.

Najstarszy widok Lwowa jest z roku 1618 i w książce ”Lwów. Dzieje miasta” można go zobaczyć razem z dużo innymi ilustracjami.[1] W Lwowie był obraz Matki Boskiej w kościele Dominikanów, nazywany wcześniej Ikoną Księżnej Konstancji, a teraz jest w Gdańsku i nazywa się obraz Matki Boskiej – Patronki Solidarności[2].
Ikona Matki Boskiej która dzisiaj się nazywa Czarna Madonna i jest w Częstochowie to była według legendy z jednego z miasteczek ziemi lwowskiej. Tam była znaleziona po skośnookiej szarańczy (Tatarzy) która między innymi gardziła przedmiotami kultu i świątyniami.[3] W latach Lwowa królewskiego, to w roku 1385 zawarto unię Polsko Litewską.[4]
W czasach Lwowa Jagiellońskiego to ormiańscy, żydowscy a nawet rusińscy lwowianie którzy byli kupcami, bankierami i lichwiarzami pożyczyli pieniądze królowi na bitwę z Zakonem krzyżackim. Istnieje ładna diorama z czasów Jagiellońskich która się nazywa „Bitwa pod Grunwaldem”[5]. W roku 1485 Kazimierz Jagiellończyk obronił Lwów przed tureckimi sojusznikami, tatarami.[6]
W czasach Lwowa królów elekcyjnych to w roku 1578 król Stefan Batory stanął we Lwowie i wojna z Moskwą wykluczała jakikolwiek konflikt z Turkami.[7] W roku 1648  była pierwsza zdrada Kozaków którzy atakowali Polaków Rzeczypospolitej i byli po stronie Chmielnickiego.[8] Król Jan Kazimierz był we Lwowie i przyjął Komunie Sw. na mszy gdzie był nuncjusz papieski Pietri Vidoni w roku 1656.[9]
W czasach rozbiorów Rzeczypospolitej 1772 do 1918 roku to na przykład we Lwowie istniało lwowskie Ossolineum albo Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Tam była podarowana przez Maksymiliana Ossolińskiego jego biblioteka.[10] Jan Matejko namalował 11 olejnych obrazów, w swoich czasach ważnej, politechnice Lwowskiej (które były zaprojektowane w latach 80-tych XIX wieku), które są profesjonalne i można je zobaczyć w książce „Lwów. Dzieje miasta.”[11] We Lwowie był pomnik króla Jana III Sobieskiego[12]. Słynna Panorama Racławicka byłą wcześniej we Lwowie na wystawie w roku 1894.[13]
Lwów – Semper fidelis. Polacy obronili Polskę we Lwowie w roku 1918. Dzieci najczęściej walczyli i umierali przeciwko Ukraińcom którzy wcześniej zajęli sporą część Lwowa.[14] W czasie II wojny światowej Niemcy mieli plan A-B, który był aby eksterminować polską inteligencje.[15] Zamordowano, w roku 1941, 25 profesorów Lwowskich oraz członków ich rodzin kulami hitlerowskich oprawców.[16] Komuniści i ich NKWD kontynuowali swoją antypolską politykę we Lwowie i po wejściu do tego miasta zaaresztowali oficerów AK.[17]

Książka ”Lwów. Dzieje Miasta” jest ciekawą i dobrą książka o naszym już po II wojnie światowej straconym mieście. Dużo jest śladów polskości miasta do dziś. Dzisiaj jest taki lud co się określa ukraincy i oni okupują miasto Lwów. Lud z regionu polsko-rosyjskiego co z czasem poczuł się jak własny naród. Polska jest starszym narodem i ma ważna Święta Wiarę Rzymsko-Katolicką.


Lista źródeł:
Ryszard Jan Czarnowski & Eugeniusz Wojdecki. Lwów. Dzieje miasta, Kielce: Jedność, 2015.


[1]Ryszard Jan Czarnowski & Eugeniusz Wojdecki. Lwów. Dzieje miasta, Kielce: Jedność, 2015, 8.

[2]Ibid., s. 36.

[3]Ibid., s. 48.

[4]Ibid., s. 50.

[5]Ibid., s. 56.

[6]Ibid., s. 86.

[7]Ibid., s. 121.

[8]Ibid., s. 137.

[9]Ibid., s. 157.

[10]Ibid., s. 192.

[11]Ibid., s. 218.

[12]Ibid., s. 223.

[13]Ibid., s. 224.

[14]Ibid., s. 248-249.

[15]Ibid., s. 355.

[16]Ibid., s. 367.

[17]Ibid., s. 371.